اولين ترم بود و جملگي خوشحال

همه کارها بود روي روال

تا ک فن آمد و پرستاری

شدش کابوس خواب و بیداری

اوایل خاممان کردند اساتید

ز رشته بی سبب کردند تمجید

سپس تا خرخره در گِل شدیم ، آه

و از فرجاممان غافل شدیم ، آه

چه فرجامی ! چه فرجامی ! خدایا

چه آغاز  و چه انجامی ! خدایا

از آنجا رانده وز اینجا مانده

چو طفلی که الفبا را نخوانده

طبیعت آنچه از سختی ب ماداد

همه را در گروه فن ی جا داد

بفهمیدیم چ رویایی ست نمره!

ب دست نامور نامی ست نمره!

تو آنکه مالکیت داری از فن

بدان ک مالکیت داری از من

چو خواهی من برفتم ترم بالا

نخواهی ساقطم از درس و دنیا

مجاور گشته ام  دانشکده را

مقیم درب آموزش شوم،وای

تن رنجورمان را ز فن آزاد کردیم

ز شادی در لباس خود نماندیم

فارغ از آنکه دنیاآخرش نیست

 از پس هر ترم بود ترمای بعدی

ب ترم دو برفتیم و بدیدیم

کمر تا شد ز حجم درس جاری

اساتید،بی نظیر،رحمت بدادند

ک نمره روی ن مودار بردند

دو نمره ای به هر کس هدیه دادند

ولی باز آخرش خیلی ها افتادند

عده اي پاس شدند همچون مرد

عده اي هم براي ترم بعد

عده اي هم زدند بر گريه

تا گرفتند يک کمي نمره

ترم سوم شروع بدبختي

آخر خوشي بود و اول سختي

آخر فقط نبود استاد آمار نبود

مختلط کردنمان آخرین کار بود

دخترها و پسر ها همه یک جا

چ حرفا و چ چیزا و چ کارا!

آنچه کلاس را دوباره پیوند داد

هدیه درخشانی بود ک خدا داد

کم کمک فهمیدیم این امید نا امیدان

پس سرانجام شد قرار چنان

که دهیم این جدال را پایان

باز ز لطف اپید و استادمان نمره انداخت بين ماها جدایی

گفت آري که اين دگر صافيست

گر بيفتند بيست نفر کافيست

چون نبردم سر کلاس لذت

ميندازم من شما رو با قدرت

یاد آن کنفرانسهای مرد افکن بخیر

یاد ایراد گرفتن استاد و بچه ها بخیر

من بگویم این سخن با پرده ها

تا دهد تسکین غمهای شما

صد هزاران بار گفتم آخر است

چند ماهی صبر،دیگر آخر است

ترم آخر شد عزای آخرم

منتورش داغ دل صد پاره ام

گفتنم این منتور است،داداش تو

یک برادر با بزرگی،یار تو

من برادر را ندیدم با دو چشم

لیکن این صحبت نبودش بی بنه

چون که هر روز است در این لحظه ها

جد مرحومم میاد دیدار ما

ما در این منتور شیپ و اینتر شیپا

بس بدیدیم مرگ را در انتظار

دور ها خوردیم بر دور زمین

منتورم شد قاتلم این واپسین

من غذا و سرویس و اینها نخوام

من حقوق و ارزش و پولها نخوام

ساعتم را کم کنید،رستم دهید

بهر روح مرده ام حمدی دهید

این غرورم بود در منتور برفت

اشتیاق حرفه ام با او برفت

سیصد و اندی شیفت را من داده ام

درس استادان زدستم داده ام

از هر چ بگذریم سخن شکم خوش تر است

هر چه هست غذای دانشگاه ازبیمارستان بهتر است

سلف ما گر چه خشک و خالي بود

ولی عطر و طعم غذاش عالي بود

سبزيش داشت ريشه و ساقه

قورمه سبزی به طعم قورباغه

قيمه اش داشت مزه اي در خور

لپه و سيب و گوشت دايناسور

مرغش از روي ظرف پر مي زد

حرفها از دوران قجر مي زد

آنچه لرزه می افکند بر تن

کبابش بود بس فیل افکن

وقت خوردن کباب تيره رنگ

گرز رستم شود به موقع جنگ

دلم خواهد بگویم من ب بعضی،بعض استاد

ک استادی گرفتند،جای استاد

عزیز من مگر کاری نداری

که پا در کفش استادی گذاری

بیا و از سر ما دست بردار

مرا در جای خود آرام بگذار

نوشتم چند بیتی تا بخوانی

 از این امر مهم غافل نمانی

خلاصه اینکه استادی رها کن

به ما این لطف در راه خدا کن

ز استادی تو ما نا امیدیم

بیا برگرد به آن جایی ک بودی

ما که این راه با از تو بهتران پیمودیم

گاه خسته شدیم و گاه نالیدیم

آنکه ک تو استادی و ب استادی گرفتی

سرانجامش کجا باشد الهی!

اوقات خوش آن بود ک با دوست سپر شد

باقی همگی صرف هدر شد

یاران خبر ک گذشت مجلس دانشجویی

آمدش اذن دخول محفل پرستاری

بعد از این ورود ما ایران گلستان میشود

در پرستاری عالم لامپ صد وات میشود

دل نوازان نازنازان پولداران می شویم

فارغ از بیگاری و  آزاد و خندان می شویم

ترم هشت رفت فاتحه نره از ياد

مدرک مبارک پرستاری مبارکمان باد.

پا نوشت:

فن:واحد فن و مهارتهای پرستاری

نامور:استاد گرانقدر مدیر گروه فن پرستاری

اپید:اپیدمیولوژی

منتور: طرح منتور شیپ که برای دانشجویان پرستاری در شرف اجرا است و اولین گروهی که به طور رسمی این طرح در مورد آنان اجرا شد گروه ما بود.در این طرح هر دانشجو در ترم هشت در اختیار یک بخش برای دو ماه قرار داده میشود و مثل پرسنل برای ایشان شیفت در نظر گرفته میشود و به طور ساعتی حقوق داده میشود.ولی علی رغم مزیتها رفتار پرسنل با دانشجویان این طرح قابل قبول و پذیرفتنی نیست.