زمانیکه مردی در حال پولیش کردن اتوموبیل جدیدش بود کودک 4 ساله اش  تکه سنگی را بداشت و  بر روی بدنه اتومبیل خطوطی را انداخت.
مرد آنچنان عصبانی شد که دست پسرش را در دست گرفت و چند بار محکم پشت دست او زد بدون انکه به دلیل خشم متوجه شده باشد که با آچار پسرش را تنبیه نموده

در بیمارستان به سبب شکستگی های فراوان چهار انشگت دست پسر قطع شد
 
وقتی که پسر چشمان اندوهناک پدرش را دید از او پرسید "پدر کی انگشتهای من در خواهند آمد" !

 
آن مرد آنقدر مغموم بود که هچی نتوانست بگوید به سمت اتوبیل برگشت وچندین باربا لگدبه آن زد
حیران و سرگردان از عمل خویش روبروی اتومبیل نشسته بود و به خطوطی که پسرش روی آن انداخته بود  نگاه می کرد . او نوشته بود " دوستت دارم پدر"

 

روز بعد آن مرد خودکشی کرد

 
خشم و عشق حد و مرزی ندارنددومی توانید ( عشق) را انتخاب کنید تا زندکی دوست داشتنی داشته باشید و این را به یاد داشته باشیدکه

 
اشیاء برای استفاد شدن و انسانها برای دوست داشتن می باشند
 
در حالیک امروزه از انسانها استفاده می شود و اشیاء دوست داشته می شوند.
 
همواره در ذهن داشته باشید که:
 
اشیاء برای استفاد شدن و انسانها برای دوست داشتن می باشند

 
مراقب افکارتان باشید   که تبدیل به گفتارتان میشوند

 
مراقب گفتارتان باشید که تبدیل به رفتار تان می شود

مراقب رفتار تان باشیدکه تبدیل به عادت می شود 

مراقب عادات خود باشیدشخصیت شما می شود 

 
مراقب شخصیت خود باشیدکه سرنوشت شما می شود 

 
خوشحالم که  دوستی این پیام را برای یاد آوری به من فرستاد 

 
امیدوارم که روز خوبی داشته و  هر مشکلی که با آن روبرو هستید

 
آخرین روز آن باشد و تمام شود

خدایا چند روزی ست دلم گرفته.

نمدانم شاید چند ماهی ست و شاید هم فقط چند ساعت!

خدایا چند روزی ست صدایت می کنم.

نمیدانم شاید چند ماهی ست و شاید هم فقط چند دقیقه!

خدایا چند روزی ست غربت را در خانه ام میان دوستانم و میان عزیزانم حس می کنم.

نمی دانم شاید چند ماهی ست و شاید هم فقط چند ثانیه!

تنها  ساعتی گریه از ته دل تسکینم میدهد.خالی میشوم و خاطرم از همه چیز پاک.

امروز و امشب محرم است

میدانم تو هر لحظه به یاد من بودی

محرم شد تا من ساعتی بدون هیچ ابایی گریه کنم نه برای غربت حسین و نه برای استغفار و نه برای ...

برای خودم .من کجای این دنیام؟

ما هم اینقدر ارزش داریم که بعد از هزاران سال کسی به بهانه ی ما اشک بریزد؟

مهربانيست که ما را به نکويي
دانايي
زيبايي
و به خود مي خواند
جنتي دارد نزديک ، زيبا و بزرگ
دوزخي دارد – به گمانم -
کوچک و بعيد
در پي سودايي ست
که ببخشد ما را
و بفهماندمان
.

.

"ترس ما بيرون از دايره رحمت اوست"